Tidak tahu tidak tahu.

Tidak tahu yang kita tidak tahu ialah satu penyakit yang sangat bahaya.

Seseorang yang tidak tahu dia tidak tahu, akan kekal dalam keadaan tidak tahu dan tidak berusaha untuk mencari tahu, kerana dia tidak tahu yang dia tidak tahu.

Seseorang yang tahu dia tidak tahu pula akan berusaha untuk mencari maklumat tentang perkara yang dia tidak tahu, kerana dia tahu perkara yang dia tidak tahu.

 Tahu yang kita tidak tahu ialah satu anugerah dan nikmat yang besar, belum lagi dikira nikmat apabila kita sudah tahu perkara yang kita tidak tahu tadi.

Sebab itu ada satu pepatah hukama yang berbunyi;

“Seseorang itu menjadi musuh kepada perkara yang dia tidak tahu.”

Formula ini sesuai diamalkan dalam apa sahaja bidang dan lapangan, perubatan, politik, dan sebagainya.

Masalahnya ialah, bagaimana untuk tahu yang kita tidak tahu?

Antara ubat untuk merawat penyakit ini ialah dengan berdiskusi secara sihat terutama dengan mereka yang cenderung mempunyai pandangan yang berbeza daripada kita, kerana perbincangan seperti ini berpotensi membuka banyak persoalan baru lantaran dimensi sudut pandang sesuatu persoalan yang semakin mencapah.

Saya ialah pencinta PAS, bukan wanita.

Saya juga salah seorang daripada ramai produk PAS. Bermula dengan memasuki PASTI sewaktu kecil, mengikuti program dan kem penghayatan Islam yang PAS anjurkan sewaktu sekolah rendah dan menengah, dipimpin tangan oleh ayahanda ke ceramah dan kuliah agama, serta bersekolah di sekolah agama yang dipelihara oleh kerajaan negeri Kelantan. Sekarang, masih lagi mengikuti perkembangan PAS walaupun sekadar muat turun ceramah dan kuliah agama daripada internet.

Saya mempunyai beberapa kemusykilan tentang ISMA, terutama selepas Presiden ISMA sejak akhir-akhir ini banyak menegur atau dengan perkataan yang lebih lunak memberi pandangan tentang Negara Berkebajikan yang PAS bawa. Kemusykilan ini harus diurus dengan cermat, supaya tidak membarah jadi barah dan merebak kepada buruk sangka sesama Muslim.

Perbualan saya dengan seorang sahabat ISMA baru-baru ini sangat bermanfaat.

Pertembungan dua pemikiran ini banyak mengeluarkan persoalan-persoalan baru yang kami baru tahu yang kami tidak tahu. Kami tidak mengharapkan jawapan daripada diskusi seperti ini, kerana apa yang kami mahu ialah supaya kami tahu perkara yang kami tidak tahu, untuk kami mencari jawapan selepas ini. 

Rupa-rupanya masih ada kejahilan saya tentang PAS, sebagaimana sahabat ISMA saya itu juga masih banyak perkara yang beliau tidak dapat jawab tentang ISMA. Ini ialah hasil daripada persoalan yang kami keluarkan sepanjang diskusi itu. Selepas ini, saya dan sahabat ISMA saya itu akan bergerak untuk mencari jawapan kepada setiap persoalan kami.

Kami mungkin masih kekal berbeza pendapat selepas ini, tetapi sekurang-kurangnya perbezaan pendapat ini dilapik dengan hujah dan pegangan yang kukuh terhadap apa sahaja persoalan, tanpa menafikan kemungkinan selepas ini mungkin saya bersetuju dengan pandangan beliau, atau beliau yang bersetuju dengan pendapat saya.

Sangat cantik perkataan Imam As Syafie yang mengajar kepada kita adab dalam berdiskusi;

“Aku tidak pernah berdebat dengan seseorang pun, kecuali aku ingin agar ia diberi taufiq dan kebenaran, dan berharap agar Allah menampakkan kebenaran itu daripada lisannya.”

Semoga kebenaran semakin menghampiri kita.